Podcast Episode Details
Back to Podcast Episodes
Chance Encounter at Lumphini: A Lesson in Empathy
Fluent Fiction - Thai: Chance Encounter at Lumphini: A Lesson in Empathy
Find the full episode transcript, vocabulary words, and more:
fluentfiction.com/th/episode/2025-10-18-22-34-02-th
Story Transcript:
Th: ปริมาจรรย์ของวันเริ่มต้นด้วยความสดชื่นในสวนลุมพินีที่เขียวขจี
En: The prime of the day began with freshness in the lush Suan Lumphini.
Th: เด็กๆ วัยรุ่นเดินกระโจนเหล่านกน้อยไปมา
En: Children and teenagers leapt around the little birds.
Th: เสียงนกร้องเพลงทั้งจากต้นไม้และริมบ่อน้ำเพิ่มเสน่ห์ให้กับบรรยากาศอันสงบเงียบของสวนใจกลางกรุงเทพฯ
En: The sound of birds singing both from the trees and by the water's edge added charm to the tranquil atmosphere of the garden in the heart of Bangkok.
Th: ปิ่นชนก พยาบาลที่ขยันขันแข็ง เดินเข้ามาในสวนด้วยความเหนื่อยอ่อนของวันๆที่ผ่านมา
En: Pinchanok, a hardworking nurse, entered the garden with the fatigue of past days.
Th: เธอหวังว่าจะได้พบความสงบเล็กน้อยในที่เปิดโล่งเพื่อผ่อนคลายตัวเอง
En: She hoped to find a bit of peace in the open air to relax herself.
Th: เธอมองเห็นแสงอาทิตย์กระจายรอบตัวจากใบไม้สีเขียวและรู้สึกได้ถึงลมปลิวเย็นสบาย
En: She saw sunlight spreading around from the green leaves and felt the cool, gentle breeze.
Th: ในเวลาเดียวกัน อนุรักษ์ ครูสอนประวัติศาสตร์ที่มีความหลงไหลในอาชีพ กำลังนั่งอยู่บนม้านั่งที่มองเห็นบึงน้ำใกล้ๆ
En: At the same time, Anurat, a history teacher passionate about his profession, was sitting on a bench overlooking the nearby pond.
Th: เขาพยายามเตรียมตนเองเพื่อบรรยายในห้องเรียนที่จะถึง ในขณะที่ความกังวลเรื่องการงานและสุขภาพมากมายประดังกันเข้ามาในใจเขา
En: He was trying to prepare himself for an upcoming classroom lecture, while worries about work and health crowded his mind.
Th: ทันใดนั้น เสียงเสียงหนึ่งเรียกความสนใจของปิ่นชนก
En: Suddenly, a sound caught Pinchanok's attention.
Th: เธอมองไปยังอนุรักษ์ที่กำลังหอบหายใจอย่างแรง
En: She looked over at Anurat, who was gasping for breath.
Th: เขาหน้าซีดและพยายามจะหยิบเครื่องสูดในกระเป๋าออกมาแต่ไม่สามารถทำได้เอง ถูกครอบงำด้วยความตื่นกลัว
En: His face was pale, and he was trying to take out an inhaler from his bag but couldn’t manage by himself, overwhelmed with fear.
Th: เธอรู้หน้าที่ของเธอในวินาทีนั้น
En: She knew her responsibility in that moment.
Th: “คุณเป็นไรหรือเปล่า ให้ฉันช่วยนะ” ปิ่นชนกกล่าวขึ้นพลางเข้าไปหาอนุรักษ์
En: “Are you okay? Let me help you,” Pinchanok said as she approached Anurat.
Th: อนุรักษ์มองเธอด้วยความกลัว
En: Anurat looked at her with fear.
Th: เขาตัดสินใจไว้วางใจในปิ่นชนก
En: He decided to trust Pinchanok.
Th: จุดที่เธอคลายลมและให้เขาได้รับยาหลักจากเครื่องสูดที่เขาซ่อนไว้
En: At that point, she gave him relief and helped him receive the essential medicine from the inhaler he was reaching for.
Th: หลังจากนั้นไม่นาน อนุรักษ์ก็สามารถหายใจได้ปกติร่วมกับเสียดังของลมหายใจที่กลับมาสม่ำเสมอ
En: Before long, Anurat could breathe normally again, his breaths returning to a regular rhythm.
Th: “ขอบคุณมากครับ” อนุรักษ์กล่าวเสียงนุ่มนวล เขามองหน้าเธอด้วยความซาบซึ้งใจ
En: “Thank you very much,” Anurat said softly, looking at her with gratitude.
Th: "คุณช่วยชีวิตผมไว้”
En: "You saved my life.”
Th: พวกเขานั่งร่วมกันบนม้านั่ง แบ่งปันเรื่องราวเรื่องราวของชีวิต
En: They sat together on the bench, sharing stories of life.
Th: ปิ่นชนกพบว่าการช่วยเหลือผู้อื่นคือหน้าที่ที่เธอรักมากที่สุด ในขณะที่อนุรักษ์ตระหนักถึงความสำคัญของการหาสมดุลระหว่างการงานและสุขภาพของตน
En: Pinchanok found that helping others was her most cherished duty, while Anurat realized the importance of finding a balance between work and his health.
Published on 2 months ago