Season 2 Episode 46
کرامت انسانی به این معناست که هر فرد، صرف‌نظر از وضعیت جسمی، سن، یا سلامت روان، دارای ارزشی درونی و غیرقابل جایگزین است. از دیدگاه اعلامیه جهانی حقوق بشر، انسان‌ها نه به خاطر مفید بودنشان، بلکه صرفاً به خاطر انسان بودنشان، دارای حقوق بنیادی هستند؛ از جمله حق بر زندگی، حق بر آزادی، و حق بر رهایی از رنج.
اما پرسش دشوار آنجاست که آیا حق بر زندگی، به‌معنای اجبار به زیستن است، حتی اگر زندگی جز رنج و درد و بی‌کرامتی نباشد؟ آیا احترام به کرامت انسان، تنها به معنای محافظت از جان اوست؟ یا آنکه در مواردی، احترام به تصمیم آگاهانه فرد برای مردن نیز می‌تواند نشانه‌ای از احترام به کرامت او باشد؟
در این گفت‌وگوی ویژه از پادکست هشیوار، همراه بودم با دوست و همکار عزیزم رضا امیر از پادکست مهرانگیز تا یکی از حساس‌ترین، پیچیده‌ترین و در عین حال انسانی‌ترین موضوعات اخلاقی دوران معاصر را به بحث بگذاریم:
مرگ خودخواسته پزشکی یا همان اتانازی.
موضوعی که در مرز میان رهایی و رنج، کرامت و کنترل، شفقت و وظیفه قرار دارد. از یک‌سو، مدافعان این رویکرد همچون پیتر سینگر و رونالد دورکین بر این باورند که احترام به اختیار فردی و کاهش درد غیرقابل تحمل، اقتضا می‌کند که فرد بتواند با آگاهی، برای پایان زندگی تصمیم بگیرد. این کار نه تنها غیر اخلاقی نیست، بلکه با رعابت شرایطی، میتونه اخلاقی هم باشه. اما در سوی دیگر، مخالفانی هستند که نگران لغزش اخلاقی، فشار پنهان بر افراد آسیب‌پذیر، سو استفاده و حتی تضعیف ارزش ذاتی زندگی انسان‌اند.
در این گفت‌وگو، تلاش کردیم با نگاهی فلسفی، اخلاقی و انسانی، و البته در حد معلومات خودمون، ابعاد مختلف این موضوع را بررسی کنیم:
آیا مرگ می‌تواند انتخابی آزاد و اخلاقی باشد؟ وظیفه خانواده و جامعه و قانونگذار چیست؟ کرامت انسانی در لحظه‌های واپسین زندگی چگونه حفظ می‌شود؟
گفت‌وگویی پر از پرسش و تأمل.
Published on 2 months ago
If you like Podbriefly.com, please consider donating to support the ongoing development.
Donate